Ο Λαός ανυπεράσπιστος και δικαιολογημένα ευάλωτος σε όλες τις μεθοδεύσεις, (ούτε Τύπο ούτε τηλεοπτικά μέσα δικά του έχει...) δεν μπορεί να δει καθαρά τα προβλήματά του ή κι αν τα βλέπει, δεν μπορεί να τα συσχετίσει με την Εξουσία και να τα αποδώσει στους νομοθέτες της. Φανατίζεται υπέρ του αρχηγού σε βαθμό ανάλογο προς την επιστημονική πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί. Έχοντας λοιπόν αναγκαστικά διαχωρίσει την εικόνα του εκάστοτε εξουσιαστή, από τα αίτια των δεινών του, με μεγαλύτερο ενθουσιασμό την κάθε φορά υψώνει την εικόνα αυτή στα ουράνια. Σκοτεινά φανατικός, πρόσκαιρα πιστός και ενθουσιασμένος, είναι ακριβώς ο σημερινός «ειδωλολάτρης».
Υπάρχει και αυτός που ψάχνει με απόγνωση και δε βρίσκει πιά στα μάτια των άλλων καμιά ζεστασιά, ευαισθησία, αγνότητα. Που αντί για την επικράτηση ενός ψηλότερου ιδανικού, βλέπει παντού την αφοσίωση όλο και περισσότερων στον άγριο ωφελιμισμό, στην κομπίνα και στον ευδαιμονισμό. Τίποτα μέσα σε κανέναν άνθρωπο δεν τραγουδάει πιά. Κανείς δεν γελάει. Όλοι βρυχώνται με μάτι θολό κι αρπαχτικό. "Ολοι συντρίβονται τελικά κάτω από μια καθοδήγηση εξαθλιωτική και εκμεταλλευτική.
Είναι φανερό τίνος το έργο έφερε εκεί τα πράγματα...Το παρόν και το μέλλον, μοιάζουν πια με τον τοίχο σοφίτας", θα'λεγε ένας Ουγκώ, όπου όσο θα θέλεις να προχωρείς, τόσο θα χρειάζεται και να σκύβεις...
Η εικόνα αυτή του σημερινού ανθρώπου, έτσι όπως πάνε να τον κάνουνε και έτσι όπως τον κάνανε κι όλας, δεν είναι άλλη παρά η εικόνα του αρχηγού, του εξουσιαστή, ή του εγώπαθου αρρωστημένου αρπαχτικού ειδώλου κάθε επιπέδου, μοιραία μεταφερόμενη στις μάζες. Για όσους το ψάξουν, η εικονολατρία αυτή (και τα πρωτότυπά της...) είναι η πηγή των πιο μεγάλων δεινών. Την μάχονται ασταμάτητα μερικοί που όμως είναι λίγοι και σχεδόν περιθωριοποιημένοι από το γενικό κλίμα, αλλά αυτοί φωνάζουν ή γράφουν κάτι από εδώ και από κει. Εναντίον ολόκληρων αιώνων βαρβαρότητας που πέρασε ο κόσμος μας. Εναντίον αιώνων βαρβαρότητας που ακόμα θα περάσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου