Σήμα της εκπομπής μας...

Εορτασμός μιας άθλιας επετείου, διπλής όμως σημειολογίας!

Υπάρχει ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων από τις νέες κυρίως γενιές -αλλά ίσως και από πολλούς άλλους που είναι δυσαρεστημένοι από τα όσα συμβαίνουν σήμερα και- επειδή δεν έζησαν την δικτατορία του 67 την έχουν ωραιοποιήσει ή εξιδανίκευση και βλέποντας την με φόντο το χρόνο που οπωσδήποτε απαλύνει και σβήνει αρκετά πράγματα, νομίζουν ότι κάτι καλό υπήρξε τότε και πάντως κάτι όχι τόσο αμαρτωλό όσο η σημερινή κατάσταση. Ότι κι αν θέλει να νομίζει κανείς, η τότε δικτατορία ήτανε μια αμαρτωλή κατάσταση αλλά άλλων αμαρτιών από την σημερινή δικτατορία που απλά χρεώνεται με ενός διαφορετικού από τότε είδους αμαρτίες. Δεν θα κάνουμε σύγκριση όπως και δεν θα κάνουμε επιλογή δικτατοριών. Οι συνταγματάρχες δεν είχαν κανένα λόγο να κάνουν δικτατορία τότε. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει κόντρα μεταξύ πολιτικών, μεταξύ πολιτικών και ανακτόρων, μεταξύ συμφερόντων, μεταξύ αποστατών και βάλε. Πάντα θα βλέπουμε ανασχηματισμό και μετασχηματισμό κομμάτων,καχυποψίες και αμαρτήματα. Αυτό δεν απαιτεί και δεν δικαιολογεί καμιά δικτατορία. Πέραν τούτου δε, η δικτατορία εκείνη ήταν απεχθής και καταδικαστέα, όχι μόνο γιατί είναι εντελώς ανήθικο και απαράδεκτο να στερείται ένας λαός τις συνταγματικές του εγγυήσεις και ελευθερίες ή επειδή βασανιζόταν ένας λαός και εξοριζόταν στα ξερονήσια χωρίς λόγο κι αφορμή. Αλλά και γιατί επέφερε πάρα πολύ μεγάλες εθνικές καταστροφές και προδοσίες όπως η κατάκτηση της μισής Κύπρου από τους Τούρκους. Ξαφνικά ο Παπαδόπουλος απέσυρε την στρατιά, ξαφνικά η χούντα του έκανε εξαγωγή του πραξικοπήματος της εκεί δια του αχυρανθρώπου Σαμψών. Με όλα αυτά δόθηκε η ευκαιρία, η δυνατότητα αλλά και την αφορμή στους Τούρκους να κάνουν την προσχεδιασμένη από τους ατλαντικούς κίνηση ματ! Και το κακό δεν σταμάτησε εκεί. Χρησιμοποιήθηκε η τότε δικτατορία των συνταγματαρχών ως άλλοθι και φόβητρο, έτσι ώστε οι αντικαταστάτες τους πολιτικοί να στήσουν έντεχνα μια καταστροφικότερη πολιτική δικτατορία «σωτήρων» όπως αυτή που γευόμαστε τα τελευταία χρόνια με κορύφωση όλων των δεινών μας την τελευταία πενταετία. Σαν Έλληνες, σαν σκεπτόμενοι, σαν ελεύθεροι άνθρωποι δεν θα επιλέξουμε μεταξύ δύο δικτατοριών την καλύτερη. Κάποια στιγμή ξεκαθαρίζουμε τους λογαριασμός μας: Τότε με τους συνταγματάρχες και αύριο περιμένοντας με αγωνία και ανυπομονησία τα νέα δικαστήρια που θα δικάσουν και μάλιστα αυστηρότερα τους δικτάτορες πολιτικούς.

Μετά τα ποδοσφαιρικά μας όνειρα, στις ακόμα πιο εφιαλτικές μας πραγματικότητες…

Η καλοπληρωμένη «ελληνική» ενδεκάδα, ούτε εξυψώνει τον ελληνισμό όταν κερδίζει, ούτε τον ταπεινώνει όταν χάνει. Άσχετα προς το τι έχουν κάνει τον Έλληνα αλλά και τους υπόλοιπους λαούς να νομίζουν. Στην πραγματικότητα χάσαμε μόνο στο ότι ζούμε και υποφέρουμε από λάθος οδηγούς-αρχηγούς σε λάθος εποχή… Συμβαίνει όμως καμιά φορά, ο τίτλος ενός άρθρου να τα λέει όλα οπότε ακυρώνει κάθε περαιτέρω γραφή, ανάλυση και προέκταση. Και έτσι δεν γράφεται το υπόλοιπο άρθρο αφού μετά πλάθεται μόνο του κανονικά στο μυαλό του αναγνώστη…

Η πρόκληση και η ταπείνωση του λαού μας συνεχίζεται...

Κυνηγάνε την φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή όπως μας λένε, ή υπάρχει πολιτική βούληση μη πάταξής της; Ψάχνει κανένας τους για φοροφυγάδες ή τους προστατεύουν και σακατεύουν τον απλό λαό με τα βάναυσα χαράτσια τους; Αν δεν είχαν φτάσει σε αυτό τον βαθμό αναλγησίας και πρόκλησης, θα έβαζαν σε θέση υπουργών ως επιβράβευσή τους τούς δυο σκανδαλούχους της οικογενείας Βοσκόπουλου και Γιακουμάτου; Στο μεταξύ χαρείτε την νέα υπουργό που εκλήθη πανηγυρικά να μας προσφέρει τις υπηρεσίες της στους τυχερούς… Σοβαρά πράγματα, από σοβαρή κυβέρνηση Αξιών

Χοιρο-κίνητοι είμαστε…

Αυτό είμαστε. Αν δεν το καταλαβαίνουμε ή αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε… μα ούτε ο χοίρος ξέρει ότι είναι χοίρος. Αλλά είναι. Για εμάς δε, το είχε προβλέψει και μας είχε ειδοποιήσει προ χιλιάδων ετών περί αυτού ο Όμηρος αλλά… …Αλλά εμείς διαβάζουμε με προσήλωση την Καθημερινή μας, βλέπουμε τα πλούσια κανάλια μας αφειδώς και θαυμάζουμε σαν καλοί χειροκροτητές τα αστέρια μας, τις μεγάλες μορφές του φωτοδότη ποδοσφαίρου, της στρίγκλας τραγουδίστριας, της χαζοβιόλας δοτής εκπαιδευμένης και μεθοδευμένης παρουσιάστριας, του φυγόδικου πολιτικάντη, και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. «Στο τέρμα που δεν έχει παρακάτου» του Βάρναλη. Στον Μεσαίωνα του 2014! (Είναι ήδη αυτός, ο τίτλος του νέου βιβλίου του Κώστα Χατζιδάκη: «Έτσι φτάσαμε… ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΤΟΥ 2014″). Με γειά μας με χαρά μας! Έχετε δει πως ροχαλίζει ο χοίρος; Έχετε δει τι καταβροχθίζει ο χοίρος μέσα στο απέραντο χοιροστάσιο; Μπόχα και δυσωδία, για να παραμένει πάντα ένας καλός χοίρος στους κραταιούς γουρουνάδες αφέντες τού καλοστημένου χοιροτροφείου της εποχής μας…

Φιλοσοφία μετά από… οινοποσία;

Εκείνο που δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ, είναι η τόση ματαιότητα αυτού του κόσμου του μικρού του μέγα…Ελάχιστες μόνο ακτίδες φωτός μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχουν. Τόσο μεγαλείο, τόσο βάθος, τέτοια μεγέθη, τόσα ερωτήματα χωρίς συμπεράσματα… Εκείνο επίσης που δεν μπόρεσα να δεχτώ είναι η ηλιθιότητα του κόσμου των ανθρώπων και μάλιστα σε τέτοιο πλάτος… Η κάθε είδους αγραμματοσύνη, δολιότητα ή πουστιά των ανθρώπων. Θα ήθελα να πω κάτι συμπερασματικό μετά από αυτές τις σκέψεις και διαπιστώσεις αλλά με έχει ήδη καλύψει ο μέγας Σαίξπηρ… Με βάση όλα τα δεδομένα λοιπόν, «να ζει κανείς ή να μην ζει, ιδού η απορία»… Με κάλυψε κι ο Ντίνο Σέγκρε: «Όταν χαμηλώνει το συρματόπλεγμα, θα δείτε πόσοι είναι πρόθυμοι να περάσουν στην ζούγκλα…» Και βέβαια πάντα ο Γκαίτε: Επιτέλους «…Περισσότερον φως»…

Επιτέλους σκληραίνει η Αντίσταση!!

Υιοθετούμε και στηρίζουμε τις πρόσφατες θαρραλέες κατά των φαύλων πολιτικών, δηλώσεις του Στάθη Παναγούλη, που έπρεπε να καταγραφούν ως εθνεγερτικές, δίκαιες και απόλυτα συνάδουσες με το κοινό αίσθημα του βασανιζόμενου, καταδιωκόμενου και ταπεινωμένου λαού μας! Τις ίδιες θέσεις υποστηρίζουμε και εμείς τα δυο τελευταία χρόνια, με άρθρα, θέσεις και στις ήδη αναρτημένες σχετικές εκπομπές. Χρειάζεται αρετή και τόλμη, που βέβαια σπανίζει σήμερα στον πολιτικό κόσμο γι αυτό και υπάρχει τόσο ενορχηστρωμένη αντίδραση στην κάθε παρόμοια έκλαμψη… Γιατί οι πολλοί σήμερα καλύπτονται στο σκότος του κουκουλώματος και φοβούνται για το τι μπορεί να φέρει κάθε φωτεινός και θαρραλέος δημοκρατικός λόγος. Ο Παναγούλης (όπως και ο Σαββούρας, όπως και ο υπογράφων) πιστεύει και δηλώνει ότι, επειδή έχουμε πάλι χούντα και επομένως επειδή πρέπει, Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!

Τελευταίοι και στην Παιδεία!!

Το λέμε εδώ και πολύ καιρό ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ανεπαρκής και μωροφιλόδοξος, αλλά είναι τελείως τρελός και εγκληματικά καταστροφικός. Βλέπουμε συχνά και σημειώνουμε γεγονότα δράσεις και αντιδράσεις πάντα μέσα σε μια κατηφόρα που δεν έχει προηγούμενο. Και μόλις, μας ήρθε μια ακόμα σφαλιάρα, ένα ακόμα γεγονός που μαρτυρά και αποδεικνύει ισχυρισμούς και ανησυχίες που ευτυχώς μερικοί Έλληνες δημοσιογράφοι τολμούν να υπογραμμίζουν κάθε τόσο. Τελευταίοι και στην παιδεία! Από όλη την Ευρώπη τελευταίοι και εκεί… Είμαστε στο επίπεδο περίπου του Μπαγκλαντές και του Μεξικού. Ποιοι; Εμείς οι Έλληνες, η παγκόσμια κουλτούρα, η παγκόσμια σοφία και φιλοσοφία, οι δάσκαλοι του πολιτισμού η Ακρόπολης των Τεχνών και της διανόησης. Η πρώτη γλώσσα!.. Εμείς οι Έλληνες του Ομήρου, του Καζαντζάκη και του Καβάφη, του Ελύτη και του Σεφέρη, του Ιπποκράτη και του Παπανικολάου. Δέχεστε και άλλο να συνεχίσει αυτή η κατρακύλα για όνομα του Θεού. Ο άνθρωπος είναι τρελός. Εμείς όμως;

Αθήνα 9,84: «Τάϊσέμε και ποτίσαμε, και ξέρω γώ ποιός με γέννησε»!..

…Γιατί βέβαια «αν δεν υποστηρίξεις το δήμαρχό σου, θα πέσει να σε πλακώσει…» οπότε μετά, αντίο προνομιακέ μου μισθουλάκο… Αυτό λένε όλοι οι παράγοντες απ” την κορφή ως τα κάτω, στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό του 9.84. Και αυτό είναι μια αδυναμία που μπορεί κανείς επιεικώς να την κατανοήσει. Όλοι οι άνθρωποι του δημάρχου -εκλογές έρχονται- και προσπαθούν να τον ξαναφέρουν για να κρατήσουν και τις προνομιακές θέσεις τους και τους ωραίους μισθούς τους. Ως εδώ όμως και μη παρέκει. Δεν είναι δυνατόν να δεχτεί ο λαός που με υποχρεωτικό χαράτσι πληρώνει από την φτωχή τσέπη του αυτούς όλους τους καλοπληρωμένους βολεμένους εκλεκτούς τού δημάρχου, να κομματικοποιούνται τόσο…. Δεν είναι δυνατόν να μένει σιωπηρά και χωρίς διαμαρτυρία στο ΚΕΔΚΕ και στο υπουργείο Εσωτερικών, μια κραυγαλέα κομματική επιλογή ενός δημόσιου και υποτιθέμενου αντικειμενικού και ανέντακτου φορέα που λέγεται δημοτικό ραδιόφωνο, ενώ τον πληρώνουν και τον υφίστανται όλοι οι πολίτες. Γιατί ο κομματισμός του καναλιού αυτού και των δημοσιογράφων του ξεπερνάει κάθε όριο. Ήπιος μεν αλλά και ύπουλος και δόλιος όπου διαρκώς σατιρίζει και παίρνει θέση προβάλλων ό,τι συμφέρει το σύστημα, τους συστημικούς και την κυβέρνηση ετούτη. Μια κυβέρνηση η οποία ως γνωστόν κάθε άλλο παρά έχει την προτίμηση του μεγάλου κοινού της Αθήνας. Κοινού το οποίο δήμαρχος και σταθμός υποτίθεται ότι έπρεπε να σέβονται ακόμα και την ευαισθησία και βέβαια την πλειοψηφία του Αθηναϊκού λαού που κατά τουλάχιστον 80% αντιτίθεται σε όλα αυτά. Οι υπάλληλοι είναι απειράριθμοι, οι μισθοί θαυμάσιοι, η ακροαματικότητα του σταθμού ελάχιστη ως ένα είδος θείας δίκης…