αλλά δείκτης δυστυχώς, και μιας δικής μας ντροπής…
…Σαν Καθεστώς, σαν Κυβέρνηση, σαν Λαός, σαν Άνθρωποι!
Και οι ντροπιασμένοι είναι αυτοί που λιγότερο από οποιονδήποτε άλλον μπορούν να αισθανθούν ντροπή, καθώς θα κατρακυλάνε μαζί με τα χρόνια της θλιβερής Ιστορίας τους μέχρι τελικής πτώσεως. Μέχρι το κραχ και την εξαθλίωση, μέχρι την διαπόμπευση. Μέχρι το δάκτυλο της Αφροδίτης τής Μήλου με το οποίο μας σταμπάρανε πια…
Εδώ θα σας δείξουμε λοιπόν τις εσχατιές της παρακμής και της αδιαντροπιάς με το δικό της τρόπαιο ενός κορυφαίου διασυρμού μας σαν αισχρή κατάληξη μιας Ιστορίας που ήταν λαμπρή και τιμημένη άλλοτε, μια φορά και ένα καιρό..
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα, είναι τελικά η απόληξη. Αναμενόμενη για όσους μπορούν να βλέπουν μερικά πράγματα πιο καθαρά, μέσα από τον κουρνιαχτό των πάντα ταραγμένων δεκαετιών μας…
Παπανδρέου και τα φλογερά του λόγια που μας οδήγησαν όμως γρήγορα σε μια αναγκαστική προσγείωση του mea kulpa, τής ροζ βίλας, των γαλάζιων ψηφοδελτίων, τού «εγώ απλώς προήδρευσα» και τού «Τσοβόλα δώστα όλα» που σαν γεγονός και σαν πολιτική αντίληψη το κουβαλάμε ακόμα και σήμερα. Του Σημίτη μετά, του μεταρρυθμιστή και τόσων άλλων που μας έφεραν τον nepote με τα όλα του (…), για να μας σώσει με την «επανίδρυση» μέχρι την τελική μας πτώση. Και παρά τα όσα, μερικοί -στον κόσμο τους και... βρισκόμενοι ακόμα σε «προηγούμενα επεισόδια»-, χειροκροτούν τον άθλιο, ενώ οι έξω, μάς δείχνουν ως άξιό μας σήμα, το… ανορθωμένο δάκτυλο!
Αλλά τι να περιμένει κανείς από τις άλλοτε δοτές, άλλοτε ατάλαντες και άλλοτε χαλασμένες ηγεσίες και τους διεφθαρμένους φιλοσυμβούλους τους, συνεταίρους στην μοιρασιά και στην διαφθορά; Τι να περιμένει κανείς ακόμα και από εμάς τους ίδιους, τους έντεχνα υπνωτισμένους και απονευρωμένους πια πολίτες υπνοβάτες;
Όλα αρχίζουν όταν ένας λαός δεν έχει μνήμη και όταν οι ηγεσίες του δεν είναι ηγεσίες. Και όταν όλοι μαζί δεν έχουν έναντι του παρόντος και του μέλλοντος, έναντι των Αξιών τους και έναντι της Ιστορίας τους, ντροπή! Ναι, αυτό είναι και στο επόμενο θα σας δείξουμε με ένα απλό παράδειγμα μέσα στα πολλά και μεγάλα, τι θα πει να έχεις ολική απώλεια ντροπής.
