Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

"Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα"

Μη διαβάσετε, αν δεν σας αγγίζει κάτι ιδιαίτερης προσωπικής ευαισθησίας.
(... βρίσκεστε ήδη στην πρώτη στήλη "νησίδα", για κάθε ιπτάμενη σκέψη, αδέσποτη σεληνάκατο, χτυπημένο πλοίο, μοναχικό κολυμβητή, σχεδία, που ευπρόσδεκτα μπορεί να σταματήσει για λίγο εδώ. Μετά..
Υπάρχει μετά;)

Γιατί δεν ξεκινάτε με μια ΣΕΛΗΝΑΚΑΤΟ; Μην μένετε άλλο στα δωμάτια του μυαλού και της σύμβασης.

... Κανείς δεν καταλαβαίνει, ότι απ' τους δρόμους που διαλέγει, δεν περνάει η ευτυχία... Κι έτσι, η ποιητικότητα, η δική του ή όσων την έχουν, τραυματίζεται. Αλλά δεν πεθαίνει. Απλά, κλείνει πόρτες και παράθυρα για να μην μπαίνουν μέσα τα γέλια των... γνωστικών.
3-4 φίλες, ΦΙΛΕΣ, που πήγαν; Φθόνος ή ανασφάλεια κάποιου εκεί κοντά;
Γνωστικιά μου φίλη, κοίτα βαθιά και κανένα άλλο καθρέφτη... Αλλά δυστυχώς αυτό το κοίταγμα, έρχεται τόσο αργά, τόσο αργά.....

"Χαθήκαμε την ώρα που οι δρόμοι γίνηκαν θάλασσες. Και χρειαζόμασταν φωτιά και σίδερο, αλλά δεν είχα παρά καρδιά και αίμα.
Όμως θα ξαναβρεθούμε μια μέρα..."

..Αν κάποιος έχει περάσει ή έχει ακόμα, ένα μεγάλο πρόβλημα, γίνεται ή πολύ ευαίσθητος, ή πολύ σκληρός. Το ρίσκο δικό σας... Ή θα κερδίσετε,, ή θα ματώσετε.

Υπάρχουν άνθρωποι, "κατοικημένοι" από γνωστικούς εποικιστές. Δίπλα τους υπάρχουν και ψυχές ακατοίκητες...
Υπάρχουν ουρανοί ανοικτοί, αλλά κομμένοι με ψαλίδι από εμάς τους ίδιους. Υπάρχουν όνειρα που περιμένουν σαν αποξηραμένα άνθη.
Υπάρχουν συρματοπλέγματα που βάζουν οι ιδιοκτήτες στις παπαρούνες...

: ..Και υπάρχουν και τιμωρίες, που μερικές φορές από λάθος ενός αφηρημένου θεού που μπερδεύει τους χρόνους, έρχονται σε μερικούς ανθρώπους πολύ-πολύ πριν απ' το κρίμα τους...

Εσύ. Που δεν είσαι πια, παρά μια μικρή απρόσωπη αντωνυμία...
Και "εγώ", που δεν ήμουν παρά ένας απλός ξεπερασμένος Δον Κιχώτης με σπασμένα μούτρα...
...Όλ' αυτά, να ξέρετε, δεν τα έγραψε εδώ παρά η αδελφή μας η βροχή κι ο φίλος μας ο άνεμος. Μια φορά το μήνα, τα σβήνει όλα σαν γομολάστιχα κατακίτρινη το φεγγάρι.
Είναι ωραίο να γράφεις χωρίς παραλήπτη. Γιατί κάπως έτσι αναστένεται ή γεννιέται κι αυτός...

"Ο μόνος τρόπος να απαλλαγεί κανείς από μια έλξη, είναι να ενδώσει σ' αυτήν"... (Ο.W.)
Εγώ δεν ζήτησα τίποτα. Τι ακριβώς αρνήθηκες;....
Πόσοι θέλουν να κάνουν τους δύσκολους, από ενοχή στο πόσο είναι εύκολοι...

Θεέ μου, μπορεί να μην είσαι φασίστας, αλλά ρατσιστής είσαι. Γιατί αν κάποιος δεν ακούει ας πούμε καλά ή αν έχει κάποια χρονάκια παραπάνω από την ανθηρότητα που ορίζεις, τον ρίχνεις με τα κόλπα σου στον Καιάδα.

"Η κόλαση είναι οι άλλοι" είπε ο Σαρτρ. Δηλαδή και εγώ είμαι η κόλασή σου, κόλασή μου;...
Όλοι είμαστε αλλού. Στο πριν, στο μετά... Δηλαδή στο πουθενά και στο τίποτα. Ενώ μας άξιζε μια διαφεύγουσα στιγμή μεγάλη, γεμάτη...

Τι πιο δυνατό, από το να απορρίπτεις αμέσως κάτι που πάει να χαλάσει! Τι ενθουσιασμός, να υποδέχεσαι κάτι ωραίο που έρχεται...
"Μπροστά κοιτάζω τ'αναμένα μου κεριά..."

Να παίρνεις συνεχώς γνώσεις, και όλη την καλλιέργεια που αξίζεις και που δίνει φτερά...
Να μην αδικείς ανθρώπους, γιατί αυτό θα το κουβαλάς μετά, σε εβένινες νύχτες.
Να βλέπεις κι από την μέσα μεριά των ανθρώπων, κι απ' την άλλη πλευρά των ονείρων.
Να γράφεις κείμενα ωραία που είναι ήδη γραμμένα μέσα σου, μέχρι το χαμόγελό σου να συναντήσει ένα βαθύ χαμόγελο.
Και να με έχεις ξεχάσει ήδη, γιατί αυτό είναι το ηλίθιο πρόσταγμα της ζωής...
Ο καθένας θέλει να πάει προς το καλύτερο και το προσπαθεί. Αλλά... ξέρει σίγουρα τι είναι καλύτερο;
Η ζωή είναι ένα πάρτυ της πλάκας. Ένα πανηγύρι τσιγγάνων, μια δεξίωση σκοτεινών βαρώνων.Ένας αγιασμένος άρτος με θαυμαστά θεάματα, ένα ζυμάρι από χαρά και πίκρα. Εναγώνια αναμονή, διάλογος σκεπτικών βαρβάρων.
Θα πάτε και εσείς εκεί. Έστω κι αν επιστρέψετε σαν υγρά χαρτομάντιλα ή τσαλακωμένοι σαν χαρτιά για προσάναμα..
Στη ζωή μαθαίνεις και πεθαίνεις δια μέσου των λαθών σου. Ή μέσω των λαθών των άλλων...
Κάποιος, έχει φτιάξει για μάς τη βλακεία ή την ανωριμότητα. Κι εμείς κάνουμε τα πάντα για να μη του χαλάσουμε τα σχέδια.
...Σαν πρώτιστα, θεωρούνται η εργασία, τα κέρδη, η ασφάλεια, το κομπόδεμα, το καλό φαγητό, το sex, η φιγούρα, η αρπαγή, η ζωούλα, το βόλεμα, η τάξη και ησυχία, το εγώ.
Καλά είναι αυτά, αλλά μόνο αν δίπλα τους και σε καλή θέση μάλιστα θα είναι η ευαισθησία, αγάπη, στοργή, ευθύνη,δύναμη, γνώση, μπέσα, τιμή, φαντασία και το πιο απραγματοποίητο όνειρό μας... Το να βρούμε την καρδιά της καρδιάς μας!

Δεν παρακαλώ κανέναν και για τίποτα.
Καλώ πολλούς και για πολλά.. Μπορείτε όμως;
Παρωπίδα αγάπη μου, φίλη της συχνά χαμένης αλήθειας μας.
Τα μηνύματα εδώ, είναι σαν τα μπουκάλια ναυαγών... Υπάρχουν όμως πια ναυαγοί σήμερα;
Γιατί, άλλοι έχουν "σωθεί" και άλλοι έχουν πνιγεί!

(Μια νέα σειρά άρθρων ή ένα επιφώνημα κούρασης...)
Ποιοτικοί άνθρωποι υπάρχουν;
Σήμερα, μπορεί να τους βρει κανείς, ή είναι είδος υπό εξαφάνισιν;. ...Κι όσοι έχουν απομείνει είναι υπό διωγμόν και κρύβονται. Επικοινωνούν συνωμοτικά σαν τους παλιούς χριστιανούς και με κώδικα τις σπάνιες λέξεις τους για να μην τους ανακαλύψουν ή για να μη τους γειώσουν οι άλλοι...
Κι αυτό ανθρωπάκο εξ αιτίας σου. Γιατί σιγά σιγά, ανεπαισθήτως, βολεύτηκες με τους πολλούς, τακίμιασες με την άλλη μεριά και τώρα γεύεσαι χαζά τους άνοστους καρπούς τού συμβιβασμού σου.
Αλλά ούτε και μεταξύ σας δεν καταλαβαίνεστε τελικά μέσα στη Βαβέλ, που άρχισε να γέρνει κι όλας σαν την Πίζα και να βουλιάζει μαζί σου μέσα στην κινούμενη άμμο της ανεμελλιάς σου.!
Κράτα τις προκαταλήψεις σου για τα προνόμια τής θέσης σου στον χρόνο, στο αφόρητο αύριο, στο ανυποψίαστο τής σαρκός σου, στο κενό που ονομάζεις "κάτι" για να δικαιολογείσαι που υπάρχεις".
Σε λυπάμαι και σ' αγαπώ.

Απάντηση, ανταπάντηση, αναπάντητη...

'Ησουνα ένα ψέμα. Αναγκαστικά γιατί ήσουνα η αλήθεια ενός άλλου...
Η αληθινή τελειότητα δεν φαίνεται. Είναι!
Αν φαινόταν, ή θα την είχαν καταβροχθίσει ή θα την είχαν καταποντίσει αμέσως.
Στις αγεφύρωτες αποστάσεις των λογικών μας, μερικές φορές φαίνεται ότι υπάρχει ένα χάος ανυπέρβλητο σε σχέση με τις δρασκελιές μας!.
Γιατί σήμερα, σε ποιόν αξίζει να εμπιστευτείς κάτι εκ βαθέων; Δηλαδή κάτι από τα βάθη της καρδιάς σου; Ποιάς καρδιάς, της χαλασμένης καρδιάς του κόσμου;...
Σήμερα όλοι οι Ρασπούτιν, οι Μακιαβέλι, οι Ταμερλάνοι και οι δράκουλες προσλάβανε τους πιο μασκαράδες, τούς πιο άθλιους τραβεστί, για να μας διαπλάσουν... Να ξεφτιλίσουν τις Αξίες μας, να νοθέψουν την Ιστορία μας, να σβήσουν τα γράμματά μας και την γλώσσα μας, να αρρωστήσουν τα όνειρά μας και μόλις το επέτυχαν
Κατά τα άλλα γιορτάστε για μια ακόμα μέρα που χάσατε.


"Ο Βούδδας ήθελε να σφίγγει στην αγκαλιά του ένα μικρό ελαφάκι, για να ξεχνάει την μιζέρια του κόσμου". D.S.

Βασικό ζητούμενο,
Να ανακαλύψετε επιτέλους τον εαυτό σας...... Να ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΤΕ τι τελικά είναι ωραίο και με βάση αυτό, να βρείτε και τον άνθρωπό σας... Και να είστε άξια γεμάτοι, χαρούμενοι και... μαζί του.
...Κι αν κάτι δεν πάει, τότε να σταματάτε, και να ξαναμοιράζετε την τράπουλα της ζωής απ την αρχή!
Να'στε αεροπόρος και όχι διάδρομος προσγείωσης
Νάστε καράβι με καπετάνιο σας τον άνεμο!
Να είστε ο άνεμος...

...Με τα φτερά της καρδιάς όμως, ως που μπορεί να πάει κανείς σήμερα;;

... Όσο για εμάς, κάποτε θα τα πούμε, όπως πάντα, με κρυστάλλινες φωτιές στα ποτήρια μας και με μεθυσμένα βιολιά Στραντιβάριους!


Κατά τα λοιπά...

Οι "πλούσιοι", χαρίστε την καρδιά σας.
Ακόμα και αν δεν την αξίζει εκεί που την δίνετε..
Γιατί οι καρδιές, εκεί που δεν αξίζει χαρίζονται συνήθως!
Όλοι όσοι είμαστε κοντά μεταξύ μας, είμαστε και κάτι σαν αεροπόροι...
Απλά πετάμε συνήθως σε άλλους ουρανούς, σε άλλους προορισμούς ο ένας από τον άλλον. Σε έναν απ' αυτούς όμως, ίσως να συναντηθούμε, και θάναι Μάης στον Χειμώνα...
Νά 'ναι ωραία και γεμάτη και ετούτη η νέα εποχή. Εποχή στην οποία περιμένει το κακό, το καλό και το.. καλύτερο!
...Και μην ξεχνάτε: Δεν θα πιάνουμε ίσως μεγάλα νούμερα μείς εδώ. Μη διαφημιστείτε...
Το γνήσια ωραίο είναι για λίγους...Τι καλά!|
Μερικές φορές, αυτός που λέει το καλημέρα, ζηλεύει όμορφα αυτόν που ψιθυρίζει το καληνύχτα.
Ο κόσμος, μάς έχει κάνει μαντάρα. Κοιτάζουμε
Τον κόσμο μας, τον έχουμε κάνει εμείς μαντάρα! Πάμε να βρούμε μια άκρη... Μόλις την βρούμε, την φτύνουμε.
ά... Η φάτσα των άλλων μάς φταίει, ή η δική μας;..
Τρόμος άγνοιας, ή τρόμος αυτογνωσίας;

Αυτή ή στήλη ίσως να είναι μοναδική. Σίγουρα θα είναι και μοναχική...
Κάθε μέρα να περνάτε καλά αλλά και να επιλέγετε ρόδινα και όμορφα.
Θα συναντήσετε και σήμερα πολλά ανθρωπάκια, χωρίς ίχνος επίγνωσης... Το παθαίνω και εγώ καθημερινά...
Συγχωρέστε τα.
Θα συναντήσετε ίσως όμως και μερικούς Ανθρώπους! Αυτοί πρέπει να είναι ο μονόδρομος. Αλλιώς, δεν σας φταίει η ζωή μετά..

"Όταν καταλάβουν κάποιοι ότι αυτό που θέλουμε είναι ένας απινιδωτής, τότε όλοι μας αραδιάζουν τις.. μεταμφιασμένες ιδέες τους, που είναι χειρότερες κι από σιωπές.."
Μην νομίζεις ότι θα διορθωθεί ο κόσμος μας . Κάνε μέσα σ' αυτό τον κόσμο, την δική σου μικρή όαση αν μπορείς! Κι αν δεν μπορείς, ανάξιος εσύ ή ο κόσμος;

Πίσω από την ελεύθερη ιδέα, θα βρεις μια εικόνα. Πίσω απ την στημένη εικόνα, όμως δεν θα βρεις ούτε ιδέα, ούτε τίποτα.
Αυτό ακριβώς είναι η δικτατορία της εικόνας που μας κατέχει...


Ρατσισμό έχουν μόνο οι κακοί μεγάλοι;
Να σας πω κάτι άλλα περιστατικά;...

Ένα τσούρμο εξυπνάκηδων και πονηρών εκμεταλλευτών, και κάποια εκατομμύρια ηλιθίων που σέρνονται, από την άλλη, είναι ο κόσμος μας...

Μετράτε τον χρόνο που τρέχει αλλά ο χρόνος είναι άπειρος και ακίνητος. Εσείς τρέχετε, στους μάταιους ρυθμούς που σας έχουν προγραμματίσει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου